Samen leven in verdraagzaamheid

Een paar weken terug was ik samen met partijgenoten op straat in de wijk Zuid en raakte in gesprek met een echtpaar over de situatie in hun buurt. Ze woonden er al bijna veertig jaar tot grote tevredenheid en konden op een paar kleine dingen na maar weinig negatieve dingen noemen. Met van oorsprong Iraanse buren en ook nog straatbewoners van Turkse, Chinese en Indonesische afkomst, is dat in de huidige tijd fijn om te horen.

Misschien dat ik daarom teleurgesteld was toen ze zich niet al te positief uitlieten over de mogelijke noodopvang van vluchtelingen in Middelburg. ‘Wij zouden in de oorlog ook niet zijn opgevangen in de landen waar zij vandaan komen’ en ‘We hebben het hier helemaal niet zo goed als wel eens wordt beweerd’ waren argumenten waar ik van schrok. Wat als bijvoorbeeld Amerikanen, Britten, Polen en Russen in de Tweede Wereldoorlog zo ook hadden gedacht? En naar anderen hadden gewezen om hulp te bieden? En leven we niet, ondanks de crisis van de afgelopen jaren, nog steeds in vrede en veiligheid?

Ik vind dat mensen die oorlogsgeweld ontvluchten in deze moeilijke tijden op ons moeten kunnen rekenen. Dat we hen een veilig plekje moeten bieden en letterlijk en figuurlijk niet in de kou kunnen laten staan. Ik ben er daarom trots op dat Middelburg niet wegkijkt maar binnen haar mogelijkheden waar het kan ook hulp biedt.

Maar ik ben ook hoopvol na mijn bezoek aan Zuid. Ik hoor van initiatieven van bewoners als ‘hartenjagers’ en zie dat Middelburgers best naar elkaar willen omkijken. Als we elkaar de ruimte geven en elkaar gewoon als medemensen behandelen, blijken we helemaal niet zo veel te verschillen. Dan zijn vluchtelingen geen bedreiging meer maar een aanvulling en een verrijking. Maar dan moeten we daar wel open voor staan.

Jeroen Louws
PvdA Middelburg
[email protected]