Vrijheid en acceptatie

In de commissie Ruimte van 21 september 2015 is door een aantal collega raadsleden aangegeven dat ze pijn en verdriet ervaren nu vanuit de moskee één keer per week opgeroepen wordt tot gebed. Een oproep met een geluidsniveau dat vergelijkbaar is met die van een voorbij rijdende auto. Uit het betoog is duidelijk geworden dat de pijn niet zo zeer zit in het oproepen tot gebed, de pijn zit veel dieper, namelijk dat er een moskee staat in Middelburg. Een pijnlijke constatering. Dit betoog laat ons zien dat andere godsdiensten en andersdenkenden geen plaats hebben in de samenleving.

Vrijheid van godsdienst en levensovertuiging is een vrijheid voor alle Nederlanders. Iedere Nederlander heeft een overtuiging en iedereen heeft dezelfde vrijheid om daar, binnen de grenzen van de wet, inhoud aan te geven.

Als er iets in onze wereld op het spel staat, dan is het wel het vermogen om vreedzaam met diepgaande verschillen om te gaan. Het totale onvermogen tot verdraagzaamheid verscheurt op dit moment het Midden-Oosten en Afrika. Zo dramatisch is het – Goddank – bij lange na niet in ons land. Maar ook in ons land staat de ruimte voor verschil onder druk. Zo is het in onze samenleving niet langer vanzelfsprekend dat moslim- en/of de Joodse gemeenschap gewoon zichtbaar zichzelf kan zijn. 

Naast een pleidooi voor gelijke behandeling, is dit ook een pleidooi voor veel ruimte voor onderlinge verschillen. Veel Nederlanders zetten zich uit overtuiging in voor kwetsbare medemensen, voor de schepping, voor een betere samenleving. En zeker een participatiesamenleving heeft deze participerende burgers nodig. Wij zullen het samen moeten doen.

De vrijheden in de rechtsstaat worden soms bedreigd door een minderheid van radicalen. Het blijkt problematisch om hen duidelijk te maken dat je alleen met recht van vrijheid kunt genieten als je dat anderen ook gunt.

Tot slot: hou van de mensen zoals ze zijn, er zijn geen anderen.

Mehmet Kavsitli